-
Drań, czyli moje życie z jamnikiem – recenzja
Pamiętacie Lottę, uroczą labradorkę, która z gracją prawdziwej Principiessy wychowywała swoje stado? Nie sposób było nie pokochać tej bohaterki opowieści Zofii Staneckiej. Dziś chciałabym przedstawić Wam drugiego niezwykle ważnego psa z życia pani Zofii, a w zasadzie autorka przedstawi go sama w swojej kolejnej, fenomenalnej, wciągającej i poruszającej jak żadna inna książce, poświęconej najwierniejszym ludzkim towarzyszom, czyli psom właśnie. I choć imię owego czworonoga nie do końca licuje ze złożonością jego charakteru, to trudno o trafniejsze! Zresztą, zobaczcie sami, zerkając do naszej recenzji pięknej historii. Oto „Drań, czyli moje życie z jamnikiem”!
Może Ci się spodobać
Imieninowa przygoda – recenzja
Wielka księga zagadek i łamigłówek – recenzja
Kolędy – recenzja
-
Na jagody – recenzja
Uwielbiam takie perełki, gdzie najpiękniejsza klasyka literatury dziecięcej spotyka się z nową warstwą graficzną. A gdy całość podpisuje swym logiem wydawnictwo Kropka, mogę być pewna, że będę zachwycona. I jestem! Takich książek na naszych półkach nigdy nie będzie za wiele, dlatego z nieskrywaną przyjemnością i niemałą ekscytacją pragnę pokazać Wam tę pachnącą lasem, wilgotnym mchem i słodyczą pewnych granatowych owoców nowość. Oto „Na jagody”!
-
Felcia, czyli szkice z kichającym berecikiem – recenzja
Są takie książki, które już samą okładką kupują czytelnika. I ja czasami ulegam okładce, choć ponoć nie powinno się po niej oceniać książki. Gdy zobaczyłam Felcię, jej przesympatyczny uśmiech, odrobinę zdradzający, że w towarzystwie tytułowej bohaterki nie można się nudzić, byłam przekonana, że będzie to wyborna, literacka przygoda. Nie pomyliłam się ani trochę! Dlatego dziś z największą przyjemnością pokazuję na blogu pachnącą oranżadą w proszku i porzeczkami książkę „Felcia, czyli szkice z kichającym berecikiem”.
-
Kocham cię najmocniej na świecie – recenzja
Choć niedźwiedzie zdecydowanie budzą dystans i sprawiają wrażenie zwierząt dość groźnych, to misie mają w sobie coś niezwykle przyciągającego. Te pluszowe stają się najlepszymi przyjaciółmi, nieodstępującymi naszych pociech o krok, zaś te książkowe – wiernymi towarzyszami niejednej literackiej przygody. Dziś chciałabym pokazać Wam opowieść o pewnej rodzinie niedźwiedzi, które choć przypominają te dzikie, żyjące w lasach, to mają w sobie wiele z bajkowych misi czy uroczych pluszaków, tak czule tulonych w ramionach dzieci. Zobaczcie sami! Zapraszam Was do recenzji nowości „Kocham cię najmocniej na świecie”.
-
Życie – recenzja
Życie – największy spośród cudów. Odkrywam jego tajemnice każdego dnia na nowo. Najbardziej namacalnie z jego metafizycznością zetknęłam się dwa razy, gdy na świat przychodzili moi synowie. Ich pierwszy oddech, krzyk cichnący, gdy tylko dotknęli mojej skóry stały się dla mnie najpiękniejszymi dowodami na to, że nie ma niczego bardziej niesamowitego niż życie właśnie. Każda chwila, każdy moment w pewien sposób prowadzący nas ku nieuchronnemu, składa się na wyjątkowość fenomenu naszego istnienia. Do tej pory myślałam, że nie sposób opisać, czymże życie jest w istocie. Pomyliłam się. Jest ktoś, komu udało się tego dokonać w cudowny sposób. Zerknijcie do prawdopodobnie najpiękniejszej książki świata i przekonajcie się, co kryje „Życie”!
-
Pewnego dnia, niedźwiadku – recenzja
Są takie książki, które wzruszają każdego, bez względu na wiek. Swoją metaforycznością i poetyckością zachwycają, dotykają czułych strun i stanowią początek wyjątkowych rozmów, budujących bliskość i relację… A gdy mówią o dorastaniu, gdy wspomnienia przenikają się w nich z marzeniami o przyszłości, to nie sposób ich nie pokochać. Taka właśnie jest książka obrazkowa „Pewnego dnia, niedźwiadku”. Piękna, bardzo głęboka, i choć oszczędna w słowach, to jakże wymowna. Zobaczcie sami!
-
Kiedy tata Oli był mały – recenzja
Wydaje mi się, że każdy dorosły, gdy zostaje rodzicem w pakiecie otrzymuje moduł „Opowieści z dzieciństwa”. Powiem więcej, tak jak rodzice mają skłonność do porównywania swoich dzieci i siebie z tego samego okresu, tak większość młodych ludzi na te porównania zwykle reaguje irytacją. Nie inaczej jest w przypadku Oli, jednak tu problem jest nieco bardziej złożony, bo jej tata snując swe historie zazwyczaj dość mocno nagina rzeczywistość 😉! Zresztą, kto zna ich przygody, ten wie, o czym mówię. Zabawne i ciut absurdalne opowieści taty Oli są zdecydowanie tym, co czyni tę serię czytelniczą tak rozpoznawalną, dlatego niezmiernie się cieszę, że Thomas Brunstrøm uraczył czytelników tomem, który całkowicie poświęcił właśnie tym…
-
Jak mama została Indianką – recenzja
Ostatnio pisałam o najnowszej książce Ulfa Starka pt.: „Mój przyjaciel Percy, Buffalo Bill i ja”, w której autor dzielił się swoimi wspomnieniami z dzieciństwa i wakacji u dziadków. Dziś pragnę pokazać Wam kolejną opowieść tego szwedzkiego pisarza, przy czym tym razem skierowana jest ona do młodszych czytelników. Zajrzyjcie razem z nami to świetnej książki „Jak mama została Indianką”, której głównym bohaterem jest kilkuletni Ulf. Co tym razem spotka go podczas letnich wakacji? Zapraszamy do recenzji.
-
Kocyk – recenzja
Wydawać by się mogło, że dla małego dziecka zwykły kocyk to po prostu przedmiot codziennego użytku. Okazuje się jednak, że może być on jednak skarbem, w którym zaklęta jest miłość, czułość oraz wspomnienia dzieciństwa. Zajrzyjcie razem z nami do wyjątkowej książki „Kocyk”, w którym znajdziecie przepiękną opowieść, wywodzącą się z powtarzanej od wielu lat żydowskiej tradycji ustnej. Zapraszamy do recenzji!
Może Ci się spodobać
Na ryneczku – recenzja
Elementarz dobrych manier – recenzja
Moc uczuć. Strach – recenzja
