-
Siedem sowich piór – recenzja
Choroba nowotworowa dziecka to rzadki temat przewodni książek, zwłaszcza tych, skierowanych do dzieci. A jednak uważam, że ważne jest, by takie książki powstawały. Dzieci potrzebują, by ich problemy były zauważone. Chcą o nich rozmawiać, niejednokrotnie wprost, bez metafor czy omijania trudnych tematów. Często okazuje się, że to nam, dorosłym, brakuje odwagi do takiej rozmowy. Właśnie dlatego książki poruszające temat śmierci czy poważnej choroby dzieci są tak potrzebne! „Siedem sowich piór” Katarzyny Ryrych to opowieść o Wojtku, pacjencie oddziału onkologicznego. Jest to książka piękna, wzruszająca i naprawdę bardzo, ale to bardzo warta uwagi. Zajrzyjcie do niej razem z nami! Zapraszamy do recenzji.
-
Zuzia w czasie pandemii – recenzja
Na początku tego roku koronawirus wywrócił naszą rzeczywistość do góry nogami. Wszystko to, co było dla nas oczywiste nagle stało się luksusem. Konieczność zachowania dystansu, noszenie maseczek i dezynfekcja rąk na każdym kroku jest dla dorosłych pewnym utrudnieniem. Jak jednak wytłumaczyć dzieciom, że jeszcze przez jakiś czas ich życie będzie wyglądać zupełnie inaczej niż do tej pory? „Zuzia w czasie pandemii” będzie bardzo pomocna w rozmowie z dziećmi na temat obecnej sytuacji. Zajrzyjcie razem z nami do tej wyjątkowej, edukacyjnej książeczki. Zapraszamy do recenzji!
Może Ci się spodobać
Zabawy Jadzi Pętelki – recenzja
52 tygodnie – recenzja
Książka bez obrazków – recenzja
-
12 ważnych emocji – recenzja
Emocje są nieodłącznym elementem naszego życia. Dla dzieci mogą być one niezrozumiałe czy trudne w ocenie. Należy jednak przyjąć za fakt, że są one niezwykle istotne i warto je w pewien sposób oswoić. Często trudno jest nam rozmawiać o emocjach z dziećmi. W końcu bywa, że nawet nam, dorosłym, ciężko sobie z nimi poradzić. Na szczęście jest książka „12 ważnych emocji. Polscy autorzy o tym co czujemy”. Będzie ona cenną wskazówką jak bezpiecznie przeprowadzić dzieci przez świat uczuć. Zajrzyjcie razem z nami do tej wartościowej książki. Zapraszamy do recenzji!
-
Pies w czasach zarazy – recenzja
Na początku roku prawdopodobnie nikt się nie spodziewał, że w marcu pandemia koronawirusa zamknie nas w domach i na długi czas zmieni naszą rzeczywistość. Wszystko to, co do tej pory było dla nas naturalne i oczywiste stało się luksusem. Zamknięto lasy, parki, a wyjście z domu musiało być odpowiednio uzasadnione. Ile osób marzyło wtedy o własnej działce, domu z ogrodem lub psie, z którym choć na chwilę można było wyjść na spacer? Dorota Combrzyńska-Nogala postanowiła przedstawić tą koronawirusową rzeczywistość na kartach swojej książki. Sprawdźcie razem z nami jaką historię skrywa „Pies w czasach zarazy”. Zapraszamy do recenzji!
-
Oddać serce – recenzja
Gdy przeczytałam o powieści „Oddać serce” byłam przekonana, że będzie to świetna książka dla starszej młodzieży. Nie pomyliłam się! Jest to cudowna historia o lęku, ograniczeniach, relacjach i odnalezieniu swojego prawdziwego „ja”. Ta wyjątkowa książka zachwyci każdą kobietę – zarówno nastoletnią, jak i dorosłą. Zajrzyjcie razem z nami do tej wzruszającej opowieści. Zapraszamy do recenzji!
-
Fale – recenzja
Jak wytłumaczyć dziecku, dlaczego dziadek nie wszystko pamięta? W jaki sposób rozmawiać z maluchem o starzeniu się? Czy da się użyć do tego prostych słów? Książka „Fale” to niezwykła opowieść, która pomoże w niełatwej rozmowie z dzieckiem o demencji i innych zaburzeniach pamięci, z którymi mogą borykać się osoby starsze. Zajrzyjcie razem z nami do tej wartościowej publikacji. Zapraszamy do recenzji!
-
Po prostu Mama – recenzja
Gdy zostałam mamą w moim życiu zmieniło się bardzo wiele. Wcześniej nie podejrzewałabym, że człowiek może czuć się tak bardzo szczęśliwy, zmęczony, wystraszony i spełniony jednocześnie. Jedno jest pewne – macierzyństwo sprawia, że wszystko staje się możliwe. I to właśnie o tym jest książka „Po prostu Mama”. Jest to wspaniała, wzruszająca i ciepła opowieść o siedmiu cichych bohaterkach, które z pozoru są po prostu mamami, za to dla swoich dzieci są… wszystkim! Zajrzyjcie razem z nami do tej poruszającej książki. Zapraszamy do recenzji!
-
Wyspa na końcu świata – recenzja
Na położonej na Filipinach wyspie Culion w latach 1906 – 1998 znajdowała się największa na świecie kolonia trędowatych. Określenie „trędowaci” było w odczuciu mieszańców wyspy niezwykle obraźliwe. Sami nazywali siebie „dotkniętymi”. Aż trudno uwierzyć, że w latach 1906 – 1910 na tę niewielką wyspę przesiedlono ponad 5300 osób, chorujących na trąd. To właśnie w tych czasach osadzona jest fabuła książki „Wyspa na końcu świata”. Początkowo obawiałam się tej lektury – wydawało mi się, że trudno jest napisać książkę dla młodzieży, która opowiada o chorobie pustoszącej niemal cały świat na przestrzeni tysiącleci. Nic bardziej mylnego. „Wyspa na końcu świata” to cudowna, wzruszająca i pełna emocji opowieść o tolerancji, przyjaźni i miłości,…
