Żadnej przemocy! – recenzja

Wiele mówi się o szkodliwości przemocy wobec dzieci. Mimo to agresja wobec najmłodszych nadal jest bardzo aktualnym i palącym problemem. Poczułam się przerażona, gdy przeczytałam, że z powodu przemocy co pięć minut ginie dziecko, a rocznie nawet miliard dzieci cierpi z powodu różnych rodzajów agresji (w tym seksualnej). Zwłaszcza teraz szczególnie ważne jest, by głośno mówić o przemocy wobec dzieci. Psychologowie biją na alarm, gdyż w dobie koronawirusa obserwują wręcz pandemię przemocy. Zdalne nauczanie, izolacja oraz konieczność ograniczenia kontaktów często są przyczyną eskalacji emocji, co skutkuje bardzo nasiloną agresją wobec tych, których powinniśmy chronić. Właśnie dlatego zdecydowałam się pokazać Wam bardzo ważną książkę. I choć tytuł „Żadnej przemocy!” skierowany jest do dorosłych, to nie mogłam nie wspomnieć o nim na Czytelniczym Podwórku.

Cieszę się, że wydawnictwo Zakamarki wydało książkę „Żadnej przemocy!” właśnie teraz. Zamknięcie w domach sprawia, że dzieci często zostają poniekąd uwięzione ze swoimi oprawcami. I choć my, dorośli, powinniśmy otoczyć największą troską małych ludzi, którzy są całkowicie od nas zależni, to zdarza się, że to właśnie my czynimy im największą krzywdę. Z tego powodu uważam, że o szkodliwości przemocy należy mówić głośno i wyraźnie. I cudownie, że są takie książki, które bezkompromisowo, odważnie i z pełną stanowczością krzyczą „Żadnej przemocy!”.

W tej dość niepozornej książce znajdziecie przemówienie Astrid Lindgren, które autorka wygłosiła w 1978r. podczas wręczenia Pokojowej Nagrody Księgarzy Niemieckich. W swojej mowie wyraziła ona swój sprzeciw wobec krzywd, które dzieci doznają z ręki dorosłych. Co ważne, zwróciła uwagę słuchaczom, że nie można walczyć o pokój na świecie, gdy w domach  bite są dzieci. Bowiem to właśnie w naszych domach powinna zaczynać się troska o ograniczenie agresji i przemocy, która absolutnie zawsze rodzi kolejną przemoc.

Astrid Lindgren w swoim przemówieniu przytoczyła pewną historię, która niesamowicie zmienia optykę. Pisarka przywołała historię pewnej młodej matki i jej syna. Kobieta w zasadzie była przeciwna stosowaniu przemocy jako metody wychowawczej. Jednak pewnego dnia wydarzyło się coś, co sprawiło, że zdecydowała się ukarać syna. Kazała mu samemu znaleźć sobie rózgę, by później wymierzyć nią baty. Gdy chłopiec, nie mogąc znaleźć odpowiedniego kija, przyniósł jej kamień, zdarzyło się coś, co na zawsze odmieniło losy tej rodziny. Gdy wraz z tą książką otrzymałam od wydawnictwa Zakamarki piękny biały kamień, początkowo wydało mi się to dość dziwne. Jednak po przeczytaniu „Żadnej przemocy!” ów kamień został przez nas postawiony w honorowym miejscu na półce, by przypominać nam, że agresja ma wiele wymiarów, a każdy z nich jest absolutnie niedopuszczalny.

Co ważne, oprócz przepięknego i niezwykle wartościowego przemówienia Astrid Lindgren, w książce znajdziecie wstęp, napisany przez Martę Santos Pais oraz posłowie, autorem którego jest Thomas Hammarberg. Znajdziecie w tych tekstach wiele bardzo ważnych słów, potwierdzających jak bardzo aktualne są poglądy szwedzkiej autorki, które w dniu ich wygłoszenia uznane były za rewolucyjne i kontrowersyjne.

Gorąco polecam Wam książkę „Żadnej przemocy!”. Uważam, że każdy rodzic powinien ją przeczytać.

„Rzecz jasna dzieci powinny szanować rodziców, ale doprawdy, rodzice powinni również szanować swoje dzieci i nie nadużywać naturalnej przewagi nad nimi”

cyt. Astrid Lindgren, „Żadnej przemocy!”, wyd. Zakamarki 2020.

Metryczka:

• autor – Astrid Lindgren
• wstęp – Marta Santos Pais
• posłowie – Thomas Hammarberg
• ilustrator – Stina Wirsén
• tłumacz – Anna Węgleńska
• wydawnictwo – Zakamarki

Koniecznie zajrzyjcie tu:

Małe – recenzja

Zapraszamy na Czytelnicze Podwórko! Znajdziesz nas również na Facebooku!