Lotta, czyli jak wychować ludzkie stado - recenzja

O psach mówi się, że są najlepszymi przyjaciółmi człowieka i chyba nie znajdzie się nikt, kto próbowałby tym słowom zaprzeczać. O kotach krążą zaś opinie, że w mgnieniu oka zmieniają swoich właścicieli w służących 😉. A co, jeśli psiaki również nas wychowują, tylko robią to tak dyskretnie i uroczo, że albo tego nie zauważamy, albo przymykamy na to oko? Dziś chciałabym pokazać Wam książkę, która stanowi pewien dowód na to, że tak właśnie jest! Powiem więcej, jeśli jakaś powieść mogłaby mnie przekonać do przygarnięcia psa, to byłaby to właśnie „Lotta, czyli jak wychować ludzkie stado”. Zresztą, zobaczcie sami!

Mama Zośki i Miśka powtarzała, że pies to mnóstwo obowiązków, zwłaszcza dla dorosłego. W końcu gdy dziecięca fascynacja czworonogiem mija, to rodzic musi spacerować z pupilem bez względu na warunki pogodowe, humor czy porę dnia. A jednak to właśnie ona, gdy tylko ujrzała zdjęcie szukającej domu Lotty, przepadła bez reszty. Do mamy nie docierały żadne argumenty. Nie ważne już było poranne wstawanie, spacery w deszczu czy perspektywa pogryzionych kapci i mebli! Tak właśnie Lotta trafiła do domu Zośki, Miśka i ich mamy. I był to dzień, w którym zaczęła wychowywać swoje stado w szalenie zabawny sposób.

Opowieść o przygodach Lotty i jej stada jest jedną z cudowniejszych książek, jakie miałam przyjemność czytać. Szalenie zabawna, urocza i niewiarygodnie wręcz autentyczna – taka właśnie jest „Lotta, czyli jak wychować ludzkie stado”. Przeczytacie tu o dzikich pogoniach za okolicznymi kotami, przebiegłych sposobach na leżakowanie na kanapie (które oczywiście było surowo zabronione) oraz tysiącach dróg, prowadzących wprost to psich przysmaków. Każdy rozdział jest potężną dawką dobrego humoru, a historie, choć bez wątpienia prawdziwe (co potwierdzi każdy właściciel psa!) to podane są w tak przezabawny i przyjemny sposób, że nie sposób Lotcie nie wybaczyć jej drobnych (a czasem mniej drobnych) psot.

Czytelnicze Podwórko - recenzje książek dla dzieci

To, co bez wątpienia jest ogromną wartością tej książki, to spora wartość edukacyjna. Owszem, o losach Lotty i jej stada czyta się z lekkością i uśmiechem na ustach, ale wiele perypetii tej uroczej psiny z pewnością nauczy młodych czytelników czujności! Jakie przysmaki powinny znaleźć się poza zasięgiem psiego pyska? Na co należy uważać na wspólnych spacerach? Zofia Stanecka opisując przygody przecudownej, złotej Principiessy (zwanej także Śmierdziulinką czy Panią Skarpecią) nie szczędziła także tych historii, które powinny być dla właścicieli czworonogów ważną przestrogą. Na końcu zaś znajdziecie kilka porad cudnej psiej bohaterki, gdzie oprócz tych bardzo ważnych, dotyczących psiego jedzenia, ujrzycie także te zabawne, jak lottowe pozycje do spania czy psie sposoby na wyłudzanie łakoci.

„Lotta, czyli jak wychować ludzkie stado” to opowieść, nad którą całą rodziną zaśmiewaliśmy się do łez. Przeurocza i jakże niekonsekwentna mama, niezwykle błyskotliwa w swej ocenie Zośka oraz Misiek, który był niczym głos rozsądku całej rodziny (co stanowiło kropkę nad „i” w humorze tej opowieści) sprawili, że nie sposób było nie pokochać stada Lotty. Bo umówmy się, że Lottę kocha się od pierwszej strony, bo po prostu nie da się inaczej! Całość zaś, ubrana w mnóstwo sytuacyjnego dowcipu, świetny ton narracji oraz piękne ilustracje Marianny Sztymy jest po prostu zachwycająca. Ważne treści są tu sprytnie przemycone, a książka jest tak przyjemna, że jej lektura jest po prostu ogromną radością dla wszystkich, bez względu na to, czy zaliczacie się do psiarzy, czy kociarzy 😉!

Gorąco polecam przygody Lotty i jej stada absolutnie każdemu, bo jest to opowieść, z której się nie wyrasta. A sięgać po nią możecie już z czytelnikami od 6. roku życia.