Bułeczka i miłość – recenzja
Pamiętacie Bułeczkę – bardzo rezolutną, pomysłową oraz urzekająco szczerą i bezpośrednią dziewczynkę z powieści Sary Ohlsson? Nas Bułeczka kupiła bez reszty. Jej jakże życiowe, pełne filozoficznych wątków i refleksji nad codziennością przygody były dla nas fenomenalnym doświadczeniem literackim. Teraz zaś Bułeczka powraca i opowie nam o miłości! W końcu jest to bardzo ważna sprawa. Zresztą, zobaczcie sami! Oto „Bułeczka i miłość”!
Bułeczka bardzo lubiła chodzić do szkoły. Robiła tam mnóstwo ciekawych rzeczy, dużo się uczyła, ale to nie te powody stały za bułeczkową radością na widok szkolnych murów. Otóż w szkole Bułeczka mogła widzieć Ester, swoją najlepszą przyjaciółkę. Mogły wspólnie bawić się na przerwach. Mogły też razem szukać na boisku materiałów, potrzebnych na lekcje plastyki z panem Markiem. I to właśnie od takiej lekcji plastyki zaczęły się kłopoty Bułeczki!
Początkowo zadanie wydawało się proste. Dzieci miały stworzyć sztukę z rzeczy znalezionych na boisku. Ktoś przykleił na porwanej kartce liść, ktoś zawiązał kokardkę na szypułce szyszki. Bułeczka zaś postanowiła namalować na kamieniu serce, a na nim napisać jeden z niewielu wyrazów, które umiała przeliterować. B-A-B-C-I-A! Ester też namalowała serce, jednak w jego centrum widniał zupełnie inny wyraz… „BUŁECZKA”. Bułeczka bardzo ucieszyłaby się z takiego kamienia, jednak wraz z nim z ust Ester wybrzmiało zdanie, które nieco dziewczynkę onieśmieliło. „ – Możesz zakochać się we mnie, jeśli zechcesz – proponuje Ester”. Ale Bułeczka wcale nie chce. Woli robić z przyjaciółką inne rzeczy – bawić się w konie, urządzać zawody. Jednak Ester jest przykro. Tak przykro, że przestaje z Bułeczką rozmawiać. Co teraz zrobić? Czy Bułeczka znajdzie sposób, by między nią a Ester znów było normalnie? I o co właściwie chodzi z tym całym zakochaniem?
Bułeczka, jak zawsze z resztą, urzeka tym, jak wprost mówi o ważnych dla dzieci sprawach. Było już co nieco o relacjach w rodzinie, co nieco o ekologii, tym razem zaś przeczytacie całkiem sporo bułeczkowych rozważań o miłości. Nie zabraknie tu przestrzeni na platoniczną miłość wśród rówieśników, jak i tę we wszystkich kolorach tęczy. Nad każdą Bułeczka pochyli się w swoim pięknym, otwartym dziecięcym umysłem i opowie o niej po swojemu, w słowach, które z taką lekkością i łatwością trafiają do młodych odbiorców. Wszystko zaś poprowadzi dzieci ku wielu ważnym wnioskom. Jakim? Że miłość jest piękna, ważna i zawsze przychodzi na nią czas i miejsce. I jeśli ktoś jest zdania, że to nie ten czas, i nie to miejsce, powinien o tym otwarcie powiedzieć. Bo w miłości, i w przyjaźni też, zawsze najważniejsza jest szczerość!
Oczywiście „Bułeczka i miłość” nie mogłaby istnieć bez anegdot z codzienności tak głównej bohaterki, jak i jej babci czy mamy. Wszystkie trzy kobiety są prawdziwymi kolorowymi ptakami. I choć każda jest inna, to tworzą one obraz cudownej, bardzo zżytej ze sobą rodziny. Tym razem zdecydowanie więcej uwagi poświęcono babci. Przekonamy się, że nie lubi ona sprzątać, że w jej zagraconym pokoju znaleźć można mnóstwo materiałów na plastykę oraz że zawsze ma ona dla Bułeczki radę, także (a może przede wszystkim?) w sprawie miłości! I nie da się ukryć, że z połączenia trzech tak cudownych bohaterek ze wspaniałą, niekoloryzującą rzeczywistości fabułą, pisaną z perspektywy dziecka oraz nieco koślawych, w punkt nieidealnych ilustracji powstały książki, które bawią, zapraszają do bliskości, uważności i wsłuchania się w dziecięce wyznania, i które urzekają, od pierwszej strony, po ostatnią!
Gorąco polecam książkę „Bułeczka i miłość” oraz oba wcześniejsze tomy z tej serii czytelnikom już od 5. roku życia.
Metryczka:
- autor – Sara Ohlsson
- ilustrator – Lisen Adbåge
- tłumacz – Anna Czernow
- Wydawnictwo Dwie Siostry
Zajrzyj także tu:
Bułeczka ratuje świat – recenzja
Zapraszamy na Czytelnicze Podwórko! Znajdziesz nas również na Facebooku!
