Sznurówka, ptak i ja – recenzja

Czy Wam też czasami jakiś głos w środku krzyczy prosto w ucho „No i co narobiłeś?”, „Mogłeś postąpić inaczej…”? Ja nie raz toczyłam zażarte wewnętrzne dyskusje z tym głosem. Można go różnie nazywać – sumieniem, duszą… Mała Selma z pewnej opowieści widziała w tym głosie ptaka. Przy czym jej głos nie zawsze był jej przyjazny. Czasem faktycznie chronił ją od błędów, ale zwykle zwyczajnie jej dogryzał! Z resztą, zobaczcie sami! Zapraszam Was do recenzji przejmującej książki „Sznurówka, ptak i ja”.

Selmę poznajemy podczas jej wakacji u dziadków. Ma siedem lat, może osiem. Sprawia wrażenie serdecznej, rezolutnej i wrażliwej dziewczynki. A jednak mimo to, że jest na wskroś dobra i uczciwa, nie ma przyjaciół. W zasadzie nie czuje się tym jakoś specjalnie źle. Akceptuje to, że jej najbliższymi kompanami są rodzice. Jedynie jej mama i tata sprawiają wrażenie zmartwionych takim stanem rzeczy. No i jest jeszcze ptak. Ten, który nieustannie dziobie Selmę w serce i powtarza, że jest dziwna, że jej samotność to tylko i wyłącznie jej wina…

Wszystko jednak zmieni się na wyspie. To tam Selma pozna Sznurówkę, dziewczynkę, która tak jak ona kocha przyrodę, uwielbia szukać jaszczurek i chodzi latem boso, by mieć wakacyjne stopy. Wspólnie spędzają wiele wolnych chwil! Planują nawet założyć klub w domku, który Selma dostała od znajomego dziadków. Jednak pewnego dnia Sznurówka nie pojawia się w umówionym miejscu. Selma czeka, wypatruje przyjaciółki, ta jednak nie nadchodzi… I pewnie Selma w ogóle by się tym nie zmartwiła, gdyby nie ptak. „To zrozumiałe, że ona wcale nie chce być twoją koleżanką” –  te słowa długo pozostają w sercu dziewczynki. Dlaczego Sznurówka nie przyszła? I jak potoczy się dalsza znajomość dziewczynek?

„Sznurówka, ptak i ja” to powieść o wielu wątkach i wielu warstwach. Mali czytelnicy poznają tu Selmę, dziewczynkę nieustannie ranioną przez ptaka, który gdzieś w środku podszeptuje jej nieprzyjemne słowa. Jest to bardzo przejmująca alegoria, która w zaskakująco trafny sposób uosabia poczucie własnej wartości dziewczynki. Zawsze, gdy coś idzie nie tak, ptak ma gotową reprymendę. To twoja wina! Wszystko przez ciebie! – te słowa chyba najlepiej odzwierciedlają to, co czuje mała Selma w takich chwilach. Co jest tego przyczyną? Trudno powiedzieć… Być może nieudane relacje Selmy z rówieśnikami z klasy? A może to, że rodzice nie akceptują faktu, iż dziewczynka niekoniecznie czuje potrzebę otaczania się wianuszkiem kolegów?

Opowieść, której autorką jest szwedzka pisarka, Ellen Karlsson to niełatwa historia o samotności, przyjaźni i nawiązywaniu relacji. W przygodach małej Selmy sporo jest bolesnych doświadczeń i trudnych emocji. Nie będę ukrywać – jest to książka dość smutna i bardzo przejmująca. Nasz Kuba miewał momenty, gdzie trudno było mu udźwignąć ładunek emocjonalny, który generuje ta opowieść. Zwłaszcza, że towarzyszące tej historii ilustracje również niosą ze sobą sporo treści. Myślę jednak, że ze względu na ważne przesłanie, które płynie z tej niedługiej książki, naprawdę warto po nią sięgnąć. Selma i Sznurówka pokażą bowiem dzieciom, że jeden prawdziwy przyjaciel wart jest więcej, niż wielu znajomych. Ich przygody będą także źródłem wielu innych, równie cennych refleksji. Jak radzić sobie ze złością? Dlaczego pewność siebie i poczucie własnej wartości są tak ważne? I jak dużą moc mają słowa? O tym właśnie przeczytacie w książce „Sznurówka, ptak i ja”.

Choć powieść Ellen Karlsson nie jest łatwa i stała się dla nas początkiem wielu trudnych i pełnych emocji dyskusji, to uważam, że czas z nią spędzony był nam potrzebny. Myślę, że była ona dla mnie okazją do ważnego rachunku sumienia. Bo choć staram się być jak najlepszą mamą, to pewnie nie raz byłam dla swoich dzieci takim dziobiącym ptakiem… Przygody Selmy pomogły nam to przepracować i wyciągnąć wnioski. Właśnie dlatego uważam, że jest to książka niezwykle ważna. Polecam jednak, by czytać ją w ciągu dnia, gdy macie czas przedyskutować poszczególne wątki, poświęcić im chwilę i wyciszyć emocje po skończonej lekturze.

„Sznurówka, ptak i ja” będzie odpowiednia dla dzieci od 6. roku życia. A o dalszych przygodach Selmy przeczytacie w drugiej części pt. „Ryba o imieniu Fabian”.

Metryczka:

• autor – Ellen Karlsson
• ilustrator – Eva Lindström
• tłumacz – Katarzyna Skalska
• Wydawnictwo Zakamarki

Szukacie innych książek tej autorki? Zerknijcie tu:

Jak ratowaliśmy Wigilię – recenzja

Zapraszamy na Czytelnicze Podwórko! Znajdziesz nas również na Facebooku!