Projekt Bitoven - recenzja – Czytelnicze Podwórko

Kiedyś próbowałam dostać się do szkoły muzycznej. Marzyłam, by grać na flecie poprzecznym. Brzmienie tego instrumentu miało w sobie coś magicznego i przenosiło mnie wprost do baśniowych krain. Tak się jednak złożyło, że miejsc w klasie fletu nie było, było za to w sekcji klawiszowej. I choć do teraz lubię brzmienie fortepianu, to jednak już jako dziecko miałam w tej sprawie mocno ugruntowane poglądy. Na klawiszach grać nie chciałam (choć uwielbiałam bawić się keyboardem, który był w domu). Czasem bywa tak, że to, co daje nam los nie idzie w parze z tym, co gra nam w duszy… Przekonał się o tym pewien utalentowany chłopiec, którego poznacie w niezwykłej, bardzo ciekawej i szalenie udanej książce o wyjątkowo intrygującym tytule. Czym jest „Projekt Bitoven”? Zerknijcie do naszej recenzji!

Mateusz uwielbiał muzykę. Od dziecka słyszał więcej, niż jego rówieśnicy. Każdy odgłos, każdy dźwięk budził w nim wiele emocji. I choć tak czuły słuch pozwalał mu w szczególny sposób delektować się ulubionymi melodiami, to bywał także przekleństwem. Wszystkie hałasy, gwar na szkolnych korytarzach, odgłos wiertarki czy kuchennego okapu, doprowadzały chłopca do szaleństwa. Może dlatego nie ruszał się nigdzie bez swoich słuchawek, które nie tylko izolowały go od niechcianych dźwięków, ale także pozwalały mu uniknąć zaczepek rówieśników…

Tak, w szkole Mateuszowi wcale nie było lekko. Wzorowy uczeń, ulubieniec nauczycieli, zawsze z boku, gdyż przez zajęcia w szkole muzycznej na nic nie miał czasu. To wszystko sprawiło, że Mateusz w zasadzie nie miał żadnych kolegów. A teraz jeszcze to! Gąsior, nauczyciel muzyki stwierdził, że z okazji zjazdu szkół imienia Kawalerów Orderu Uśmiechu to właśnie Mateusz ma zagrać dla wszystkich gości. W dodatku w wyniku klasowej dyskusji do projektu przyłączył się Dawid – najpopularniejszy chłopak z klasy, wielbiciel hip-hopu, szkolny mistrz breakdance’a, który uważał, że nie ma nic nudniejszego niż muzyka klasyczna. Czy można połączyć hiphopowe bity i dzieła wielkich mistrzów muzyki poważnej? I jaki wpływ na projekt Mateusza i Dawida będzie miała Mila, niesłysząca nastolatka, która niedawno stała się sąsiadką młodego pianisty? Sprawdźcie sami!

Czytelnicze Podwórko - recenzje książek dla dzieci

Ależ cudowna jest ta książka! Joanna Wachowiak znalazła idealny sposób na to, by zachęcić młodych czytelników do odkrywania muzyki klasycznej, ale nie tylko! „Projekt Bitoven” to opowieść, w którym sztuka gra pierwsze skrzypce. Znajdziecie tu nie tylko niebanalne połączenie Vivaldiego i tańca współczesnego, ale także mnóstwo innych muzycznych inspiracji. Nie zabraknie także ciekawych instalacji sztuki nowoczesnej, które posłużą ratowaniu przyrody, czy wyjątkowych aranżacji, pozwalających zobaczyć… muzykę! Autorka odważnie sięgnęła po artystyczne wątki i stworzyła coś wyjątkowego, gdzie przenikanie się sztuki jest naprawdę niezwykle intrygujące.

„Projekt Bitoven” to jednak coś zdecydowanie więcej, niż jedynie książka o muzyce. To opowieść o tym, jak czasem trudno odnaleźć się wśród rówieśników. To historia chłopca, szukającego swego miejsca. Utalentowanego, lecz zagubionego w oczekiwaniach mamy i nauczycieli. To także piękna historia niezwykłej przyjaźni i tego, jak osoby niesłyszące odbierają świat. Nie bez znaczenia jest fakt, że narratorem opowieści jest jej główny bohater. Taki zabieg, a także bardzo nowoczesny układ fabuły, gdzie dialogi nierzadko zastępowane są wiadomościami tekstowymi, sprawiają, że dystans między czytelnikiem a postaciami jest bardzo skrócony. Jestem pewna, że wielu odbiorców znajdzie w tej historii siebie… To naprawdę ważna, potrzebna, a jednocześnie bardzo ciekawa i świetnie napisana książka. Warto po nią sięgnąć!

Gorąco polecam „Projekt Bitoven” czytelnikom od 9. roku życia, choć zapewniam, że i dorosły znajdzie w tej książce wiele mądrych treści.