Moc czułych słów. Zapiski Wiedźmy - recenzja

Dziś wyjątkowo przychodzę do Was z recenzją książki dla dorosłych czytelników. Książki pełnej czułości, refleksji nad codziennością, przemyśleń nad życiem, emocjami i wszystkim tym, co jest esencją naszego jestestwa. Książki, która będzie idealnym prezentem dla samego siebie. Wyjątkowej, pięknej i uczącej wrażliwości oraz samoakceptacji. Dawno w rękach nie miałam tak wartościowej i otulającej opowieści. Zerknijcie razem z nami na „Moc czułych słów. Zapiski Wiedźmy”.

Świat Wiedźmy jest wyjątkowy. Mógłby być światem, w którym żyje każdy z nas. Bardzo uniwersalny, bo niedopowiedziany, pełny bohaterów, którzy nienazwani, mogą zostać ubrani przez czytelnika w powierzchowność każdego. Sąsiadka jest tu po prostu Sąsiadką, anioł – Aniołem, gość – Gościem, a dziecko – Dzieckiem. Taki zabieg sprawia, że w każdym z krótkich opowiadań czytelnik może dostrzec siebie lub kogoś ze swojego najbliższego otoczenia. Może też, powracając do nich w innych warunkach, odebrać je inaczej w zależności od nastroju, doświadczeń i emocji, wypełniających serce. Wszystkie zaś dotykają ludzkich spraw, od tych codziennych, po najważniejsze, związane z relacjami, uczuciami, planami na przyszłość czy poszukiwaniem sensu.

Wiedźma prowadzi czytelników przez swe zapiski powoli i bez pośpiechu. Snuje swą gawędę leniwie, niczym mgła spowijająca łąki w jesienny poranek. I karmi odbiorców mądrymi treściami, czasem bardzo oczywistymi, nierzadko niełatwymi, zawsze zaś bardzo esencjonalnymi i pełnymi czułości. Bo wszystko tu pokazuje, jak istotne jest to, by traktować siebie samego właśnie z czułością. By pozwalać sobie na niedoskonałość i błędy, i czerpać z nich mądrość ora doświadczenie.

Czytelnicze Podwórko - recenzje książek dla dzieci

Na czym skupia się „Moc czułych słów”? Na odkrywaniu siebie, na rozumieniu uczuć, poszukiwaniu miłości, akceptowaniu samotności. Lwia część opowiadań poświęcona jest wychowaniu dzieci, zauważaniu w ich dziecięcym postrzeganiu świata mądrości i pozwalaniu im, by wyrastały w przekonaniu, że mogą wszystko, jeśli tylko my, dorośli, im na to pozwolimy. Każde opowiadanie pełne jest cytatów, które na zawsze pozostaną w Waszej pamięci. W mojej zostało wiele. A te brzmią w moim sercu najżywiej:

„Na poboczu drogi także można doczekać się tego, co dla nas ważne. W cieniu odnajdą nas ludzie, dla których będziemy celem, a nie przystankiem na drodze. Znajdziemy tu czas, który będziemy mogli poświęcić sobie. A miłość? Przecież gdyby miała nie przyjść, uprzedziłaby nas o tym”* – cóż za cudowne słowa, zachęcające do tego, by się zatrzymać, wyciszyć i zauważyć wokół siebie tych ludzi, dla których jesteśmy ważni, oraz by zauważyć siebie i być samemu sobie najlepszym przyjacielem.

oraz

„– Ludzie są dziwni. Świętują pierwsze kroki dziecka, by później krzyczeć, że nie powinno biegać, i oddychają z ulgą, gdy spokojnie siedzi. Radują się pierwszym słowem potomka, a później go uciszają. Wreszcie posyłają dzieci do szkoły, gdzie nauczyciele nie rozumieją, że nie sposób stać się mądrym, nie zadając pytań. Nic z tego nie pojmuję – stwierdził.

– Myślę, że oni też nie rozumieją, i właśnie dlatego tak się zachowują.”** – trudno o lepsze wytknięcie najpowszechniejszych błędów dorosłych, którzy ciosają dzieci na miarę swoich potrzeb, zapominając o tym, że zamiast pchać je ku wyobrażonej dla nich przyszłości, wystarczy dmuchać w żagle ich możliwości!

i na koniec

„Szukając doskonałości, czasem trzeba zaakceptować fakt, że to, co za nią uznamy, będzie miało wady.”*** – ten cytat koi. Pozwala dostrzec piękno w rzeczach czy sprawach nieidealnych, a jednocześnie perfekcyjnych w swej niedoskonałości. Bo w końcu czy to nie one są najcudowniejsze?

„Moc czułych słów” to książka naprawdę wybitna. Pełna jest ona niezwykle charyzmatycznych postaci, zaczynając od mojego ulubionego, ciut zgryźliwego, a jednocześnie bardzo filozoficznie usposobionego Kota, przez milącego i rozmarzonego Anioła, po Wiedźmę, jakże wrażliwą na otaczający ją świat, pełną zrozumienia dla siebie i innych, nieoceniającą, akceptującą niedoskonałości i widzącą piękno w każdej emocji. Każdy z bohaterów wnosi w opowieść coś wyjątkowego, pomaga dostrzec w zapiskach siebie. A niezwykła ponadczasowość i uniwersalność tekstów sprawia, że każdy z nas zobaczy w przytoczonych historiach zupełnie coś innego. Jeśli więc chcecie podarować sobie dużą dawkę czułości, lub szukacie wyjątkowego prezentu dla bliskiej osoby, książka Agnieszki Sawicz będzie idealna. Ja pokochałam ją od pierwszej strony, po ostatnią. I z pewnością będę do niej wracać.