Już, już! - recenzja książki Wyd. Literatura

Ostatnie dwa lata pokazały, że nie sposób odseparować dzieci od technologii. Nasze życie w zasadzie trwale powiązane zostało z użytkowaniem komputerów, telefonów i Internetu. Do sieci przeniosła się zarówno szkoła, jak i niemała część relacji społecznych. Stawia to tak dzieci, jak i dorosłych w niezwykle trudnej sytuacji, w której zmierzyć się musimy z zupełnie nowymi zagrożeniami, od ogromnej presji mediów społecznościowych, przez ryzyko uzależnienia, po konieczność przygotowania młodych użytkowników Internetu do rozsądnego korzystania z ogromu narzędzi, jakie daje sieć. I choć wiele mówi się o bezpieczeństwie, związanym z danymi osobowymi czy konieczności reagowania na hejt i agresję w Internecie, to nadal zbyt mało rozmawia się o uzależnieniu behawioralnym. Dlatego właśnie dziś chciałam pokazać Wam książkę niełatwą, ale niezwykle potrzebną! Zapraszam Was do recenzji bardzo poruszającej i ważnej powieści Katarzyny Wasilkowskiej o tytule, który słyszał chyba każdy dorosły… Zerknijcie razem z nami do książki „Już, już!”.

Lula, a w zasadzie Aleksandra, była wzorową uczennicą. Lubiła starannie prowadzić zeszyty i chętnie zgłaszała się do odpowiedzi, a w wolnym czasie z dużą przyjemnością szukała dodatkowych aktywności. Uwielbiała lepić figurki z modeliny i właśnie teraz przygotowywała modelinową bransoletkę dla starszej siostry, która za kilka dni miała świętować swoje urodziny. To właśnie ten dzień miał tak bardzo odmienić życie Luli.

Gdy Wera, siostra Luli dostała laptop, jej stary komputer został przestawiony do pokoju Aleksandry. Dziewczynka wcale nie była z tego powodu zadowolona. Wielki monitor zajął niemal całe biurko, a sam komputer był tak głośny, że Lula nie mogła się skupić, gdy był włączony. Zupełnie nie rozumiała, dlaczego dorośli robią tyle zamieszania wokół limitowania czasu spędzonego przy komputerze – przecież nikt o zdrowych zmysłach nie może czerpać przyjemności z siedzenia w takim hałasie! A jednak wszystko się zmieniło, gdy koleżanki z klasy Luli zaczęły coraz częściej rozmawiać o Kryształowym Zamku… Ta nowa gra stała się w szkole tematem numer jeden i tylko Lula nie wiedziała, o co chodzi w tym całym rozbudowywaniu drewnianej chaty. Początkowo Aleksandra nie chciała ulegać modzie na nową rozrywkę, jednak poczucie odrzucenia i drwiny koleżanek sprawiły, że Lula zapragnęła sprawdzić, czym owy Kryszytałowy Zamek jest tak naprawdę. I choć w pierwszym momencie gra wcale nie wydała się dziewczynce atrakcyjna, to systematycznie zdobywane wirtualne punkty rozbudziły apetyt Luli na więcej. Nie zdawała ona sobie jednak sprawy z tego, jak wiele zagrożeń czekało na nią w tej z pozoru zupełnie niewinnej rozrywce w sieci. Czy Lula będzie potrafiła oddzielić wirtualną rzeczywistość od tej prawdziwej? Sprawdźcie sami!

Czytelnicze Podwórko - recenzje książek dla dzieci

Na pierwszy rzut oka mogłoby się wydawać, że „Już, już!” opowiada o problemie, który jest od dawna znany i omówiony z każdej możliwej strony. W końcu nawet my będąc dziećmi słyszeliśmy od rodziców, że gry uzależniają i źle wpływają na psychikę. A jednak to właśnie teraz, w dobie zdalnej edukacji, gdzie spora część dziecięcej rzeczywistości przenosi się do sieci, uzależnienie od gier i Internetu ponownie staje się smutnym elementem codzienności. Katarzyna Wasilkowska stworzyła powieść, w której Lula, przykładna uczennica, dobra koleżanka, pełna pasji i ciekawa świata dziewięciolatka, mimo wszystko świadoma pewnym zagrożeń i znająca podstawowe zasady korzystania z komputera i Internetu, wpada w pułapkę uzależnienia behawioralnego z wszelkimi jego konsekwencjami, od degradacji relacji społecznych aż po zaburzenia nerwicowe i lękowe. Autorka z zatrważającą wręcz dokładnością pokazuje, jak subtelne i łatwe do przeoczenia są zmiany, które zachodzą w Luli. I to właśnie opisy tych zmian, zachodzących zarówno w samej Luli jak i jej zachowaniu stanowią ogromną wartość tej książki, gdyż pokazują te drobne rzeczy, które powinny być dla nas wszystkich sygnałem, iż dzieje się coś złego!

Nie będę ukrywać, „Już, już!” to naprawdę trudna lektura. Próżno szukać tu happy endu, bo choć de facto rodzice i nauczyciele Luli w porę reagują, to przekaz i finał książki są naprawdę mocne. Czy to źle? Absolutnie nie! Uważam, że w kwestii uzależnienia od gier nie ma miejsca na niedopowiedzenia i obietnice szczęśliwego zakończenia, gdyż takie historie jak ta Luli dzieją się naprawdę i zawsze niosą ze sobą długofalowe konsekwencje. Świadomość zagrożeń, tak wśród dzieci jak wśród dorosłych, powinna stać się kluczowym elementem edukacji i rozmów już na etapie nauczania wczesnoszkolnego. Niestety w szkołach często nie ma na to przestrzeni, dlatego to właśnie my – rodzice powinniśmy pozostać czujni i otwarcie z dziećmi rozmawiać na temat granic, emocji, a także bezpieczeństwa i higieny psychologicznej. I myślę, że „Już, już!” będzie książką, która będzie odpowiednim wprowadzeniem do rozmowy o tej wirtualnej czy internetowej części współczesnego świata.

Co ważne, „Już, już!” to nie tylko poruszająca książka o uzależnieniu od gier w sieci. To także opowieść dotykająca wielu problemów współczesnych dzieci. Odrzucenie przez rówieśników, presja społeczna, konformizm, trudność w samoregulacji – to jedynie kilka z ważnych kwestii, o których przeczytacie w tej historii. I choć momentami jest to naprawdę niełatwa opowieść, warto stawić jej czoła, a potem „przegadać” ją w rodzinnym gronie, gdyż płynące z niej przesłanie jest w zasadzie bezcenne. Bo czy jest coś ważniejszego, niż dbałość o zdrowie psychiczne i bezpieczeństwo naszych pociech?!

Polecam „Już, już!” czytelnikom od 10. roku życia. To naprawdę ważna książka, obok której nie należy przechodzić obojętnie.