Prawo drapieżcy - recenzja książki z serii "Zwierzęce Zbrodnie"

Seria „Zwierzęce zbrodnie” to cykl kryminałów, dedykowany czytelnikom w wieku szkolnym. Ich autorką jest pisarka i scenarzystka Anna Starobiniec, okrzyknięta Rosyjską Królową Horrorów. Już pierwszy tom o perypetiach śledczych z Dalekiego Lasu pokazał, że tytuł ten pasuje do autorki jak ulał! Co prawda przygody Borsuka i Borsukota to literatura dziecięca, ale mocno trzymająca w napięciu. Zapewniam, że chwile grozy z pewnością nie raz i nie dwa przyprawią czytelników o szybsze bicie serca. Druga część tej bardzo ciekawej kryminalnej serii jest moim zdaniem jeszcze bardziej udana niż pierwsza. Zerknijcie razem z nami do nowości „Prawo drapieżcy” – zapraszamy do naszej recenzji!

Oszustwo zajęczej rodziny zostało wyjaśnione. Wydawało się, że w Dalekim Lesie wreszcie zapanuje spokój. Niestety, Bursukot popełnił ogromy błąd, za który zapłacić mieli wszyscy mieszkańcy lasu! Za jego pozwoleniem Lisiczka porwała z kurnika kurę i teraz Muchtar, psi ochroniarz wsi Łowcówek, groził dalekoleskiej policji Wielkim Polowaniem. I choć kurę udało się odratować, a Borsuk i Borsukot próbowali wytłumaczyć całą sytuację, nic nie wskazywało na to, by miało się im udać załagodzić konflikt.

Sprawa skomplikowała się jeszcze bardziej, gdy Kura Numer Cztery dowiedziała się, że Nina Padła, właścicielka kurnika wcale nie jest człowiekiem o złotym sercu. Mieszkanka kurnika dopiero słysząc nagranie z rozmowy z Muchtarem odkryła, że Nina co piątek zabiera wybraną kurę nie po to, by towarzyszyła jej w domu, ale po to, żeby zrobić z niej pyszny rosół! Z tymi wieściami wróciła do kurnika, wszczynając prawdziwy kurzy bunt. „Kuryduszą! Kurybiją!” – takie okrzyki słyszano aż w Dalekim Lesie. Jednak czy wpłynęło to na los Lisiczki, której rozszarpania domagał się Muchtar i inne psy myśliwskie? I jak potoczyły się wydarzenia w kurniku? Sprawdźcie sami!

Czytelnicze Podwórko - recenzje książek dla dzieci

„Prawo drapieżcy” to kolejny, pełen intryg i nieoczekiwanych zwrotów akcji kryminał, którego bohaterami są mieszkańcy Dalekiego Lasu. Muszę przyznać, że osadzenie fabuły w świecie zwierząt wydaje mi się być szalenie trafionym pomysłem. Całe dalekoleskie uniwersum jest wykreowane przez autorkę bardzo starannie. Zwierzęta mają swoją własną sieć a’la internetową, własne zdobycze techniki, pozwalające na nagrania zeznań czy pomagające w prowadzeniu śledztwa. Nie zabraknie nawet takich smaczków, jak podgrzewana podłoga w norach, montowana przez… węgorza elektrycznego. To wszystko sprawia, że seria Anny Starobiniec wyróżnia się na tle innych kryminałów dla młodych czytelników. Jednocześnie czytając o porwaniach, podduszeniach, rozkazach rozszarpania winnego czy krwawych starciach między bohaterami, przekaz wydaje się nieco łagodniejszy. Zapewniam jednak, że nie jest to powieść drastyczna, a nutka humoru dystansuje czytelnika od obserwowanych wydarzeń. Całość zaś jest świetnie zredagowana, a sama akcja jest wartka i trzymająca w napięciu.

Po raz kolejny muszę przyznać, że jestem pod sporym wrażeniem tej serii. Starannie zaplanowana intryga, nietypowi bohaterowie oraz świetne, bardzo wymowne ilustracje towarzyszące opowieści sprawiają, że lekturę czyta się z dużą przyjemnością. Młody odbiorca jest to przez autorkę traktowany bardzo poważnie, gdyż nie brak tu momentów grozy, jak to na prawdziwy kryminał przystało. W książce naprawdę wiele się dzieje i wierzcie mi lub nie, ale trudno jest się oderwać od lektury. Myślę, że wszyscy wielbiciele literatury detektywistycznej, którzy cenią sobie dreszczyk emocji, będą tą książką zachwyceni.

Polecam „Prawo drapieżcy” czytelnikom od 7. roku życia. Pragnę jednak podkreślić, że „Zwierzęce zbrodnie” zdecydowanie lepiej podsunąć tym dzieciom, które nie należą do wrażliwców – mocne nerwy miejscami będą bardzo potrzebne!