Esperanza - recenzja książki wyd. Zakamarki

Jakob Wegelius, szwedzki autor i ilustrator, oczarował nas do tej pory dwukrotnie Po raz pierwszy niezwykłą powieścią graficzną, w której zaklęta w wyjątkowych obrazach „Legenda o Sally Jones” wzruszała, zaskakiwała i oplatała wyjątkowością, wciągając nas w świat i niebanalne przygody pewnej gorylicy. Po raz drugi przepastną powieścią „Małpa mordercy”, w której z Sally Jones spotykamy się ponownie, by ruszyć w niezwykłą podróż nie tylko przez świat, ale także przez zakamarki serc, emocji i poglądów, składających się na małpie i ludzkie dusze. Dziś zaś pragnę pokazać Wam książkę, którą Jakob Wegelius urzekł mnie po raz trzeci. Zerknijcie, co takiego kryje „Esperanza”.

Halidon był malutkim człowiekiem o dość osobliwym wyglądzie. Niski wzrost, wielki nos, skośne oczy i odstające uszy, a także dryg do cyrkowych sztuczek, sprawiały, że jedni go podziwiali, a inni szydzili głośno, widząc go na ulicy. Halidon zdawał się jednak nic z tego nie robić. Zwykle wiedział, kiedy trzymać się z daleka od ciekawskich spojrzeń, gdy zaś wpadał w tarapaty, zawsze mógł liczyć na swego przyjaciela, którego sam nazywał Kapitanem. Wszystko zmieniło się jednak pewnej nocy, gdy Kapitan nie wrócił do domu o zwyczajowej porze…

Niby nic nie zapowiadało tragedii. Nie było powodu, dla którego Halidon miał martwić się o swojego towarzysza. I choć zdrowy rozsądek każdemu podpowiadałby, że Kapitan wróci jak zawsze, może tylko trochę później, Halidon czuł, że coś jest nie tak. Obawiał się, że najdroższemu jego sercu Kapitanowi mogło stać się coś złego. Co więcej, gdzieś w środku jego serca pojawił się straszny szept, który najpierw cicho, a potem coraz głośniej podsuwał Halidonowi jedno, mroczne i okropne pytanie. A co jeśli Kapitan go porzucił?!

Czytelnicze Podwórko - recenzje książek dla dzieci

„Esperanza” to historia stosunkowo niedługa. Cała fabuła zamknięta została przez autora w godzinach równych jednej nocy. A jednak jakże wiele może się zdarzyć od zmierzchu do świtu, zwłaszcza gdy walczy się nie tylko z niepokojem o zaginionego przyjaciela, ale także z lękiem przed porzuceniem czy strachem przed zasadzką, zastawioną przez złych pazernych ludzi o nieczystych sercach i niedobrych intencjach. Ta mnogość emocji i motyw walki dobra ze złem, nie tylko pod postacią starcia fizycznych postaci, ale także wewnętrznych demonów, jest jakże charakterystyczna dla wszystkich książek Jakoba Wegeliusa, które mogliśmy czytać. To jednak nie jedyne punkty wspólne. Motyw małpy, tu jakże niedosłowny, jest obecny także w „Esperanzie”. Podobnież jak wątek przewodni, polegający na podróży i poszukiwaniu. Kto wie, może niektórym sama postać Halidona również wyda się znajoma?

Jednonocna wyprawa głównego bohatera wprawia w zdumienie. Nie tylko dzięki mnogości emocji, bowiem tych Halidon doświadcza naprawdę wielu, ale także za sprawą niezwykłości wątków. Już same poszukiwania Kapitana po ulicach portowego miasta wydają się być dalekie od codziennych sytuacji. Ale to, co spotyka głównego bohatera po drodze, zostało wykreowane przez autora z tak charakterystyczną tylko dla niego finezją i odwagą, zaskakując czytelnika każdym zdarzeniem, spotkaniem czy dialogiem. Bez wątpienia nie będziecie się w stanie od tej książki oderwać. Należy ona do jednej z tych, których nie porzucicie tak długo, aż nie odwrócicie ostatniej kartki…

Komu polecam książkę „Esperanza”? W mojej opinii będzie ona odpowiednia dla czytelników od 10. roku życia. Niepokój, strach przed odrzuceniem i cała feeria wcale niełatwych emocji wymaga od odbiorcy pewnej dojrzałości, by stawić im czoła, przetrawić je i wyjść na spotkanie zakończeniu. I choć momentami jest to lektura naprawdę smutna, to piękno zamknięte w treści wynagradza wszystko. Zdecydowanie jest to książka, po którą warto sięgnąć!