Smoczy autor – recenzja
Dziś przychodzimy do Was z odrobinę opóźnioną recenzją naszego długo wyczekiwanego patronatu! „Smoczym Kronikom” patronujemy od pierwszego tomu i na każdy kolejny, a trzeci nie jest tu żadnym wyjątkiem, czekaliśmy z ogromną niecierpliwością. I choć „Smoczego autora” połknęliśmy od razu po otrzymaniu przesyłki, to los spłatał nam kilka psikusów, przez co publikacja wpisu nieco się opóźniła. Pewna jestem jednak, że zarówno Janek z Cichej Wody, jak i Księżniczka Karolina, którzy przez nieoczekiwane figle codzienności wpadali w niejedne tarapaty, przyjęliby owe spóźnienie ze zrozumieniem. Dość już jednak tłumaczeń – zerknijcie do naszej recenzji, bowiem będzie o czym czytać!
Zapewne doskonale pamiętacie dzielnego Janka z Cichej Wody, który swą mądrością i dobrym sercem ułagodził rozgniewane smoki. Sądzę, że pamiętacie również Karolinę, niepokorną księżniczkę, która za nic miała stereotypy i odważnie stawiała kroki, samostanowiąc o swoim przeznaczeniu. Ich losy splotły się w nieoczekiwany sposób, a wspólne życie pełne było niespodzianek, które przybierały najróżniejsze oblicza! Wspólnie, ramię w ramię, mierzyli się już z smoczym gniewem, czarownicami czy klątwami. Gdy zaś wydawało się, że zdejmując urok z zamienionej w kamień królowej, na zawsze odegnali ze swego życia czarną magię, okazało się, że… król stracił pamięć! Dzielny Janek i rezolutna Karolina nie mogli tak tego zostawić – w końcu król odzyskawszy swą ukochaną żonę zamiast cieszyć się z powrotu miłości swego życia, gubił się w meandrach własnej pamięci!
Janek i Karolina bez zbędnej zwłoki ruszyli w poszukiwaniu ratunku dla króla. Podobno władcy pamięć wrócić może tylko Smoczy Autor. Kto więc może być lepszym pomocnikiem w poszukiwaniach, aniżeli smoki? Na grzbietach Seweryna i Błyskawicy, w towarzystwie Płomyka i Iskry, księżniczka wraz z małżonkiem udali się na poszukiwania tajemniczego poety. Odwiedzili najdalsze zakątki królestwa, umykając przed lawiną w Zimnych Górach, poszukując tajemniczego potwora w Otchłani i starając się znaleźć ukryte źródło Długiej Rzeki. Po drodze napotkają najróżniejsze trudności. Czy jednak uda im się odnaleźć autora i lekarstwo na niepamięć króla? Sprawdźcie sami!
Paweł Gołuch dał się nam poznać jako naprawdę niezwykły autor. Jego „Smocze Kroniki” urzekły nas śpiewnością rymów i wyjątkowym rytmem, dzięki któremu czytanie przygód Janka i Karoliny stawało się przeogromną przyjemnością. „Smoczy Autor” nie jest wyjątkiem – tu również wierszowa konstrukcja całej opowieści nadaje jej niepowtarzalny charakter. Sama fabuła zaś pełna jest nieoczekiwanych zwrotów, nawiązań do poprzednich części, dowcipnych zabaw słowem i ważnych treści. A samo osadzenie autora w roli jednego z bohaterów jest niczym crème de la crème! Nie zdradzajmy jednak wszystkiego!
Co jest wyjątkowego w trzeciej części „Smoczych kronik”? Z pewnością finał, który wkłada w ręce dzieci wiarę w nieograniczone możliwości! To także skryta w zakończeniu zagadka, świetnie powiązana z tematyką całego tomu. To również wartościowe przesłanie, mówiące o tym, że odwaga to nie brak lęku, a umiejętność podjęcia działań pomimo obecnego w sercu strachu. Całość zaś skupia uwagę dzieci na wielu istotnych kwestiach, od mocy, drzemiącej w przyjaźni, przez wielowymiarowość wszystkiego, co wpływa na ludzkie decyzje po piękno, zaklęte w fantazji! I to wszystko sprawia, że zarówno po „Smoczego Autora”, jak i po wcześniejsze przygody Janka i Karoliny, po prostu trzeba sięgnąć!
Komu polecam ten tytuł? „Smoczy Autor” będzie idealny do głośnego czytania dzieciom już od 5. roku życia. Wszystkie dzieci, uwielbiające baśnie, smoki, rycerzy, księżniczki, przygody, czary, niespodzianki i rymy, będą zachwycone, a i rodzice docenią liczne językowe smaczki i staranność, z jaką autor zadbał o rytm tej opowieści. Jej lektura to naprawdę uczta!
Metryczka:
- autor – Paweł Gołuch
- ilustrator – Monika Urbaniak
- Wydawnictwo Dreams
Zerknij także tu:
Zapraszamy na Czytelnicze Podwórko! Znajdziesz nas również na Facebooku!
