Gudu i Gwai – recenzja

Mieliście czasem wrażenie, że nikt Was nie rozumie? Albo że wiele osób dziwnie się na Was patrzy? Zapewne doszukiwaliście się wtedy w sobie przeróżnych niedoskonałości… Chyba każdy z nas przechodził w życiu przez taki okres, w którym walczyliśmy z uczuciem wyobcowania, inności, i tym bolesnym przekonaniem, iż jesteśmy gorsi od reszty. Bardzo ważne jest wtedy wsparcie kogoś bliskiego. Kogoś, kto zrozumie to, jak się czujemy i otuli nas tym zrozumieniem niczym ciepłym kocem. Czasem będzie to mama lub tata, czasem rodzeństwo czy najbliższy przyjaciel. Może być to również bohater książki, zwłaszcza taki, który czuje podobnie. I właśnie takich bohaterów chciałam Wam dziś przedstawić. Oto „Gudu i Gwai”.

Gudu i Gwai byli bardzo samotni. Żaden z nich nie wychodził z domu, gdyż czuł się dziwny i bał się odrzucenia. Gwai uważał, że jest brzydki. Miał przecież zbyt obwisłe uszy, za długi nos i paskudne stopy. Gudu był przekonany, że nikt go nie zrozumie. Przecież z taką trudnością przychodziło mu ubieranie myśli w słowa i był pewien, że jest zbyt skomplikowany, by ktokolwiek zechciał z nim rozmawiać. I choć obaj zamieszkiwali tę samą muszlę ślimaka, byli tak skupieni na swej samotności, że w ogóle się nie widywali. To się jednak miało zmienić…

Pewnego dnia Gwai usłyszał czyjś płacz, dobiegający z najdalszego zakątka ślimaczej muszli. Pomimo onieśmielenia i strachu postanowił sprawdzić, któż tak zawodzi. Gdy ujrzał skulonego Gudu, przywdział maskę, aby go nie przestraszyć swoim dziwacznym wyglądem. Nie sądził jednak, iż reakcja Gudu będzie tak bardzo odmienna od tej, której po nim oczekiwał. Co zrobi Gudu i jak potoczy się dalej ta historia? Przekonajcie się sami!

Maria-Luisa Uth stworzyła książkę absolutnie wybitną. Choć w oryginale historia została napisana w języku angielskim, a sama autorka pochodzi z Niemiec, od pierwszej strony po ostatnią widać tu wielką fascynacją chińską kulturą, literaturą i sztuką. Przepiękne, emanujące dalekowschodnią estetyką ilustracje wspaniale dopełniają, a miejscami nawet wyprzedzają narrację, która silnie nawiązuje to tradycji chińskich baśni. Oszczędna w słowach, a jednocześnie bogata w przekazie treść zaprowadzi nas ku wielu ważnym refleksjom, nie podając morału na tacy, a zamykając opowieść pytaniem. Do jakich przemyśleń skłoni ono młodych czytelników?

„Gudu i Gwai” to piękna, bardzo oddziaływująca na wyobraźnię i wrażliwość młodych czytelników opowieść o samoakceptacji, o niepewności i strachu przed odtrąceniem, o potrzebie bliskości i lęku przed zbliżeniem… To historia o wielu warstwach i wielu twarzach, która naprawdę porusza! I warto dodać, że tak wyraźne nawiązanie do kultury Dalekiego Wschodu nie jest tu absolutnie dziełem przypadku, bowiem autorka tej cudnej opowieści tuż po studiach wyprowadziła się do Chin, gdzie realizuje wiele projektów, inspirowanych tamtejszą kulturą. Tu zarówno ton narracji, jak i kreska czy dobór kolorystyki pięknie nawiązują do kanonu dalekowschodniej literatury. A sama opowieść jest po prostu arcydziełem! Nie sposób przejść obok niej obojętnie. Powiem więcej, jestem przekonana, że spotkanie z Gudu i Gwai będzie dla odbiorców, tak młodych, jak i dorosłych, okazją do wielu naprawdę ważnych rozmów.

„Gudu i Gwai” będzie książką odpowiednią dla czytelników już od 5. roku życia, choć zapewniam, że jest to historia, z której dużo starsi odbiorcy także zaczerpną wiele mądrości. Z tak pięknych historii bowiem się nie wyrasta!

Metryczka:

• autor – Maria-Luisa Uth
• ilustrator – Maria-Luisa Uth
• tłumacz – Maciej Byliniak
• Wydawnictwo Dwie Siostry

Zapraszamy na Czytelnicze Podwórko! Znajdziesz nas również na Facebooku!