Szpilka - recenzja książki wyd. Dwukropek

Przyznam, że długo wypatrywałam premiery książki „Szpilka”. Byłam mocno zaintrygowana głównym bohaterem, który tajemniczo zerkał na mnie z okładki. Choć na pierwszy rzut oka przypomina on jeża (w końcu cały pokryty jest kolcami), to jego postawa zdradza, że ma on niewiele wspólnego z tymi uroczymi i niegroźnymi mieszkańcami lasów i łąk. Kim w takim razie jest Szpilka? Zerknijcie do naszej recenzji, w której pokazujemy jego przygody nieco bliżej!

Szpilka mieszka w ciemnym lesie. Pokryty kolcami od czubka głowy po kolana siał postrach w całej okolicy. Wyrywał skrzydła motylom, straszył ślimaki, był mistrzem w drwinach, dokuczaniu i dręczeniu! W zasadzie od urodzenia był szkolony w byciu paskudnym. Jego tata, Pan Szpilka, posłał go nawet do najlepszej Szkoły Zła w całym kraju. Zachowanie Szpilki w połączeniu z jego budzącym respekt wyglądem sprawiło, że nie miał on przyjaciół, a wszyscy mieszkańcy lasu trzymali się od niego z daleka. Pewnego dnia zdarzyło się jednak coś, co zupełnie zmieniło życie Szpilki!

Był to dzień jak każdy inny. Nic nie zapowiadało tragedii. Gdy Szpilka pił herbatę i zajadał się ciastem zauważył, że wypadł mu kolec. Najpierw tylko jeden, niedługo potem drugi, trzeci i kolejne. Wkrótce Szpilka nie był już kolczasty, brązowy i straszny, a łysy, różowy i… pocieszny! Jak ma siać postrach w lesie, gdy nikt już nie ucieka na jego widok? Czy może być nadal sobą, gdy nic nie jest takie jak wcześniej?

Czytelnicze Podwórko - recenzje książek dla dzieci

„Szpilka” to zabawna i nieco przewrotna opowieść o tym, że nasz wygląd zupełnie nie definiuje tego, kim jesteśmy. Przerażający i na pierwszy rzut oka zły do szpiku kości Szpilka siał postrach w całym lesie. I mali, i duzi czmychali, gdy tylko go ujrzeli. Szybko okazało się jednak, że bycie złym wcale nie leży w naturze bohatera! Gdy jego powierzchowność się zmieniła, a mieszańcy lasu przestali trząść się ze strachu w obecności Szpilki, nasz bohater czuł się mocno zagubiony. Na szczęście w jego życiu pojawił się ktoś, kto pomógł mu odnaleźć swoje prawdziwe „ja”.

Obserwując przygody Szpilki, mali czytelnicy zobaczą, że nikogo nie powinniśmy oceniać po wyglądzie. Nawet samych siebie! To, czy jesteśmy wysocy czy niscy, czy nosimy okulary, mamy zadarty nos, piegi, włosy w takim kolorze czy innym wcale nie świadczy o tym, jacy jesteśmy. Mało tego, Szpilka pokaże dzieciom, że każdy z nas ma prawo do własnych wyborów. Jest to również cenna lekcja dla nas, rodziców. Nie jest przecież rzadkością, że wybieramy naszym pociechom jakąś ścieżkę, która nie zawsze jest „po drodze” z ich zainteresowaniami czy naturą. I choć z pewnością kierują nami inne intencje niż te, którymi kierował się tata Szpilki, to zawsze warto pozwolić dzieciom, by same dokonywały wyborów i próbowały zdefiniować siebie. Jestem pewna, że takie poszukiwania własnego „ja” będą cudowną przygodą, zarówno dla dzieci, jak i dla nas, rodziców, o ile będziemy naszym pociechom towarzyszyć w tych poszukiwaniach i, podobnie jak króliczek Bernard – wspierać, słuchać, i stronić od narzucającej cokolwiek postawy.

Gorąco polecam książkę „Szpilka” dzieciom powyżej 4. roku życia. Jest to niezwykle przewrotna i jakże wartościowa opowieść, w której ważny przekaz spotyka się z ciekawą treścią, świetnym poczuciem humoru i fantastycznymi ilustracjami, którym nie można odmówić uroku. Jestem pewna, że spędzicie z tytułowym Szpilką naprawdę miłe chwile!